Paradijsjes op aarde: Port Barton en El Nido

Na een nachtje in Cebu City vertrokken we de volgende ochtend met het vliegtuig naar het volgende eiland: Palawan. We vlogen op de hoofdstad Puerto Princesa en zijn vanaf daar gelijk in een busje gestapt die ons naar Port Barton zou brengen. Dit is een klein vissersdorpje tussen Puerto Princesa (midden Palawan) en El Nido (noord Palawan). Het ligt behoorlijk afgelegen, want als je van de grote weg af gaat moet je eerst dwars door de jungle en over onverharde wegen om bij Port Barton te komen. Momenteel zijn ze wel bezig met het aanleggen van een weg dus het zal niet lang meer duren tot er meer toeristen dit dorpje aan hun reis toevoegen. Toen het al donker was kwamen we aan op de plaats van bestemming en moesten we nog op zoek naar een accommodatie. Dit viel helaas niet helemaal mee, want we kregen constant te horen dat het volgeboekt was. Uiteindelijk komt het natuurlijk allemaal wel goed en hadden we na de zoveelste poging een positief antwoord gekregen.

Er zijn een aantal guesthouses en restaurantjes voor de toeristen, maar verder is het er allemaal nog heel erg authentiek en rustig. We zijn hier drie nachten gebleven. De eerste dag hebben we op het strand doorgebracht. De tweede dag zijn we een tour gaan doen langs verschillende eilandjes. We waren maar met twee andere toeristen op de boot, dus het was allemaal vrij relaxt. Er was geen haast en we hadden geen last van vervelende Aziaten (wat een paar dagen later bij El Nido wel het geval zou zijn). De eerste twee stops waren mooie plekjes om te snorkelen met heel veel koraal en gekleurde visjes. Met de lunch hadden we super lekkere gebakken vis van de barbecue, ter plekke klaargemaakt door de gids. We zaten op een rustig strandje met prachtig blauw water (zoals eigenlijk overal het geval is). Hierna hebben we nog een aantal stops gehad op andere kleine onbewoonde eilandjes en rond vier uur waren we weer terug in Port Barton.

De volgende dag was het tijd om door te reizen naar de volgende bestemming. De ze zou wat minder rustig zijn dan Port Barton, want we gaan naar El Nido. Ook hier zijn prachtige tours te doen naar verschillende eilandjes, maar dit is echter al wel helemaal ontdekt door de grote massa’s toeristen. We hadden besloten om niet met een busje te gaan, maar we kozen voor de goedkopere optie. Eerst met de jeepney (de lokale bus waar ik het eerder al eens over had) en vervolgens overstappen bij het plaatsje Roxas. Dit zou allemaal wat langer duren, maar het scheelt toch weer een aantal peso’s en we zouden dezelfde dag toch te laat aankomen om nog wat te kunnen ondernemen. Daarbij hadden we ook geen haast. We kwamen dus aan het einde van de dag pas aan bij El Nido en al snel merkte je dat het hier een stuk drukker was met toeristen. Bij het strandje zie je door de toeristenboten het water bijna niet meer. Opzich vinden we het helemaal niet zo erg om toeristen om ons heen te hebben, want vooral hier in de Filipijnen betekent het dat er ook lekker eten te vinden is (aangezien wij niet helemaal weg zijn van de Filipijnse keuken). Helaas zijn de restaurants in El Nido een heel stuk duurder en vaak hebben ze zelfs gewoon Westerse prijzen. Dit maakte het toch ook wel lastig om rond te komen met ons krappe budgetje. Een ander voorbeeld zijn de gigantische verschillen in prijzen tussen de tours. In Port Barton was de tour 700 peso’s en in El Nido zijn sommige tours zelfs 1400 peso’s. En dat wat ze aanbieden komt allemaal op hetzelfde neer. Maar je komt natuurlijk niet vaak meer op dit soort plekken dus we gingen er natuurlijk wel gebruik van maken.

We waren van plan om twee tours te doen in El Nido, dus gelijk de eerste dag begonnen we met de populairste tour van allemaal, Tour A. We gingen onder andere naar de Small Lagoon, Big Lagoon, Secret Lagoon, 7 Commando en Shimizu Beach. We zaten op een boot met tien Aziaten en dus waren wij de enige Westersen. Dit betekende dus dat het een drukte van jewelste was op de punt van de boot bij de verschillende stops vanwege de fotomomentjes. Ook tijdens de lunch waren ze lekker in vorm. Voordat wij zelf nog maar een stukje van de vis hadden genomen begon er een al met d’r handen door de vis te graaien. Jammie. Al met al hadden we van de tour wat meer verwacht en uiteindelijk hebben we wel een beetje spijt dat we geen extra tour bij Port Barton hebben gedaan. Het is daar een stuk goedkoper én veel relaxter. Uiteindelijk besloten we dus ook om geen tweede tour te doen bij El Nido, omdat we het iets te veel geld vonden kosten in vergelijking met wat je krijgt. Ook gaan we na El Nido nog naar Coron en daar kunnen we volgens de verhalen minstens net zo mooie tours doen en dan weer voor prijzen vergelijkbaar met die van Port Barton.

De volgende dag besloten we om zelf maar op avontuur te gaan en mooie strandjes en verlaten eilandjes te ontdekken met de kajak. Af en toe zo op de grote open stukken water was het best nog wel een pittig om vooruit te komen aangezien het behoorlijk waaide, maar op deze manier kom je bij mooie eilandjes en strandjes die je helemaal met niemand hoeft te delen. Zo zijn we ook nog een keer naar 7 Commando Beach gegaan wanneer alle boten van de tours al weg waren en dit gaf toch wel een stuk mooier plaatje. Na een stukje flink door peddelen met tegenwind terug naar El Nido kreeg Marije toch nog de verassing waar ze al een aantal dagen op hoopte. Voor onze kajak dook er ineens een schildpad omhoog, bleef even boven water en toen we iets te gevaarlijk dichtbij kwamen dook hij weer snel naar de bodem van de zee.

Na een hele dag zwoegen in de kajak was het de volgende dag tijd om op de luie manier op te zoek te gaan naar mooie plekjes: lekker scooteren. We gingen eerst naar Nacpan Beach wat bekend staat als het mooiste strand van Palawan. Hier waren we het niet helemaal mee eens, maar het was er prima vertoeven. Lekker in een hangmatje en Marije met d’r kokosnoot. Vervolgens zijn we naar Las Cabanas gegaan, een ander strand, waar je de zon prachtig kan zien ondergaan achter de bergjes van de eilandjes in de zee. En oja, Lars was vandaag alweer 23 jaren oud geworden. In de avond zijn we onder andere mosselen gaan eten aan het strand.

Dit was al ons laatste dagje in El Nido en dat vonden we ook wel prima. De volgende ochtend stond ons een lange en beruchte boottocht te wachten naar Coron. De boottocht viel uiteindelijk erg mee en duurde zo’n zeven uur. En dus niet 22 uur zoals we in sommige horrorverhalen hadden gelezen. Of misschien hadden we gewoon geluk.. In Coron kan je naast de prachtige eiland hopping tours ook geweldig duiken. In de omgeving zijn meerdere schepen gezonken van de Japanners tijdens de Tweede Wereldoorlog. De schepen zijn soms wel meer dan 100 meter lang en hebben allemaal mooi koraal dat er is gaan groeien. Het staat op de planning om hier dus weer een duik te gaan maken.