Koh Lanta

Rond twaalf uur vertrok onze ferry naar het volgende eiland, Koh Lanta. De boottocht zou ongeveer 2,5 uur duren en daarna moesten we nog op zoek naar een slaapplek. We hadden op internet gelezen over bungalows aan het strand, maar dit kleine parkje is nergens op internet te vinden. Geen booking.com of zelfs google. Het staat wel vermeld in de Lonely Planet, maar vooraf reserveren is niet mogelijk. Je moet er gewoon zo snel mogelijk heen en hopen dat er die dag net iemand weg is en geen andere mensen je voor zijn. Toen we aankwamen op de pier gingen we dus zo snel mogelijk met de taxi naar deze bungalows en kwamen de eigenaar al gelijk tegen bij de receptie. ‘Hello, we are looking for a place to sleep and hopefully that’s still possible here’. We krijgen een lang verhaal terug waarin hij vertelde dat hij ook een plek zocht om te slapen en dat iedereen dat eigenlijk doet. Daarna begon die over ons accent en dat je verschillen hoort tussen Scandinaviërs en Duitsers of Zwitsers. De verhalen op internet klopte dus wel redelijk met de werkelijkheid, een apart maar grappig mannetje. We hadden ook nog eens geluk, want er was dus nog één bungalowtje over.

Gelijk hadden we er ook een scootertje bij gehuurd die we alle dagen aanhielden. In totaal sliepen we zes nachten in deze bungalow. Het was heel erg basic, er kwam net aan stromend water uit de douche en de wc trok ook niet zo makkelijk door, maar we hadden wel een hangmat op ons balkonnetje. Laten we het stukje over de tien kakkerlakken die we bij elkaar tegen zijn gekomen in de badkamer maar overslaan..

Op het eiland zelf is niet zoveel te doen, behalve toeren op het scootertje en op het strand liggen. Dit hebben we eigenlijk alle dagen ook een beetje gedaan. Iedere avond rond half zes bij de bungalows aan het strand naar de zonsondergang kijken en later op de avond zijn we na het eten vaak even naar het grootste plaatsje op het eiland gereden om een beetje rond te wandelen bij de night market en de andere winkeltjes.

Helaas kreeg Marije om de één of andere reden een hele heftige allergische reactie op haar handen waardoor die helemaal rood en dik met vocht werden. Ze kon niet meer knijpen of strekken met haar vingers en dus eigenlijk helemaal niets meer doen met haar handen. We hadden het een dagje aangekeken, maar zijn toen maar naar de dokter gegaan. Voor het consult moesten we sowieso 17,50 euro betalen, maar vervolgens kwamen ze aanzetten met 250 euro aan medicijnen, dit vonden we iets te gortig dus gingen het nog maar even op een andere manier proberen: zoutbadjes en ijsblokjes. In de dagen daarna ging het langzaam aan gelukkig wat beter en dus lijkt het er nu op dat het binnenkort helemaal genezen zal zijn. Gelukkig dus geen eventueel doktersbezoek in het minder ontwikkelde Myanmar. We waren toch even bang dat het anders af zou lopen.

Op 3 maart was het een speciale dag, Marije werd 23! Het was toch een beetje anders dan alle andere jaren, omdat het nu in een ver land was zonder andere familie en vrienden en dus zat ze alleen met Lars opgescheept. We zijn met het avondeten wel voor de eerste keer afgestapt van de rijst en hebben pizza gegeten. Dit was toch wel weer even heel erg lekker, maar de dag daarna gingen we maar weer terug op de, ook hele lekkere, gerechten met rijst (en ook een ‘stuk’ goedkoper).

Zoals eerder gezegd is er op Koh Lanta niet heel veel meer te doen als chillen en scooteren, maar #1 op tripadvisor in een dierenasiel met katten en honden. Hier gingen we maar eens even kijken. Het is een plek waar katten en honden worden opgevangen die rondzwerven op Koh Lanta. Vaak zijn de dieren mishandeld of op een andere manier ernstig toegetakeld, waardoor ze medische hulp krijgen. Het was mooi om te zien hoe alle vrijwilligers zich inzetten voor deze dieren, iets dat is opgezet door een Noorse vrouw die de slechte omstandigheden van de dieren twintig jaar geleden niet langer kon aanzien. Dit uitstapje was natuurlijk voor Marije helemaal een hoogtepuntje die er graag nog een paar aan de verzameling thuis had willen toevoegen.

Na zes nachten op Koh Lanta was het ook weer prima om door te reizen. Het is tijd voor de laatste stop in Thailand, Ao Nang. Een plaatsje aan de kust met nog meer strandjes. Woensdagochtend stappen we voor het eerst weer in het vliegtuig en vliegen via Bangkok naar Yangon, Myanmar.