Nog altijd in het noorden..

Zoals ik al verklapte in de vorige blog, blijven we wat langer in Thailand dan we van tevoren gedacht hadden. We zitten niet in tijdsnood en daarom is het ook geen probleem. Marije heeft een interesse opgebouwd voor het mediteren, met name na het lezen van het boek ‘eet, bid, bemin’ en hier in het noorden barst het van de retraites met meditatiecursussen. Als je dan toch de tijd hebt, is het natuurlijk wel de perfecte kans om het nu te doen. Ik (Lars) moet eerlijk toegeven dat ik er (nog) niet echt een verborgen passie voor heb en dus was het mijn plan om wat anders gaan doen gedurende deze vijf dagen van bezinning. ‘Helaas’ kon Marije pas een aantal dagen later terecht bij de retraite en toen moesten we dus even gaan bedenken hoe we dit gingen aanpakken. Uiteindelijk besloten we samen de Mae Hong Son loop te gaan rijden, die ik in eerste instantie alleen zou gaan doen als Marije naar het retraite ging. Uiteindelijk zijn we dus eerst samen de Mae Hong Son loop gaan doen en daarna ook samen aan de retraite begonnen. Maar over de retraite komt in het volgende blog pas meer ter sprake dus daar moeten jullie nog even op wachten. Maar eerst hadden we dus ook nog Chiang Mai zelf op de planning, want daar hadden we vorige keer nog niet zoveel van gezien.

Eenmaal in Chiang Mai aangekomen zijn we naar de zondagsmarkt geweest. Dit is een erg grote markt binnen de oude stadsmuren met van alles en nog wat en nét allemaal wat unieker dan op de standaardmarktjes in Chiang Mai en de rest van Thailand. Hier hebben we uiteindelijk ook wat gegeten en toen was de dag alweer om. De volgende dag besloten om maar weer eens een scootertje te huren en op deze manier Chiang Mai wat te ontdekken. We zijn onder andere naar een kattencafé geweest. Hier wilden we ook al heen in Tokio, dat onder meer ook bekend staat als het kattencafé walhalla, maar daar was het nogal prijzig. In dat geval bood Catmosphere in Chiang Mai uitkomst. De entree was hier gratis, alleen moest je wel wat te drinken bestellen (uiteraard). Marije mist haar poesjes in Nederland nogal dit was een goede pleister op de wonden ;). Verder hebben we een beetje meer rondgereden en zijn we gestopt bij wat tempeltjes. Ook kwamen we op een eenrichtingsweg weer onze grote vrienden van de politie tegen. Gelukkig zagen we het dit keer op tijd, aangezien we niet wisten dat er ook in het centrum gecontroleerd wordt. De portemonnee zat dus vol met geld en daarom stopten we snel zo’n 30 meter voor hun blokkade. We parkeerden de scooter en kochten wat fruit en gingen dat eten in het naastgelegen parkje. Bijna een uur later was de politie nog niet weg en dus besloten we maar gewoon tegen het verkeer in te lopen met de scooter aan de hand. Ach, zo zijn we toch weer mooi die boete misgelopen. In de avond gingen we naar de nightmarket van Chiang Mai die elke avond geopend is, waar ze ook echt weer van alles verkopen en dan ook vooral alle nagemaakte merken. Hier hebben we ook een nieuwe daypack weten te scoren voor een mooi prijsje.

Toen was het dus tijd voor de Mae Hong Son loop. De dag ervoor hadden we nog wat research gedaan zodat we niet vol gas langs allerlei dingen racen naar de overnachtingsplaats en dus konden we in de ochtend redelijk voorbereid op pad. We konden onze backpacks gelukkig laten staan in onze guesthouse, want we waren niet van plan deze de komende dagen mee te zeulen. Om ongeveer acht uur hadden we de scooter gehuurd, een tosti gegeten bij de 7 eleven en toen waren we klaar om te vertrekken. We vertrokken richting het zuidwesten en na een stuk snelweg sloegen we na zo’n 80 kilometer naar rechts om een nationaal park in te gaan. In dit nationale park ligt de hoogste berg van Thailand. Onderweg kwamen we ook nog een aantal mooie watervallen tegen. Uiteraard kwamen we steeds wat hoger en op een gegeven moment zaten we tussen de wolken, ging het miezeren en kelderde de temperatuur. Op de top was het net aan 10 graden en dat is flink koud als je gekleed bent voor een temperatuur van 30 graden. Maar nu kunnen we wel zeggen dat we op het hoogste puntje van Thailand zijn geweest. Boven op de berg bij een vrouwtje hebben we eerst even opgewarmd met een warme chocomel en een wafel. Wie had dat gedacht dat we dit nodig zouden hebben in Thailand om het rillen van de kou tegen te gaan. Daarna gingen we maar weer snel dalen, zodat de temperatuur weer wat aangenamer werd. We moesten nog zo’n 30 kilometer rijden naar Mae Chaem, dit was onze eerste overnachtingsplek.

Althans, dat was de bedoeling. We waren er namelijk redelijk vroeg en het dorpje zelf stelde echt niets voor. We hebben er dus alleen even geluncht en zijn toen doorgereden naar Mae Sariang, toch nog meer dan 100 kilometer verderop. Onderweg bevonden we ons echt in de middle of nowhere en de mensen die we tegenkwamen keken ook steeds vreemd op wat deze verdwaalde westerlingen kwamen zoeken in hun gebied. Eindelijk een plek in Thailand waar ontmoetingen met de toeristen nog niet de normaalste zaak van de wereld zijn. Uiteindelijk maakten we de eerste dag 291 kilometer op het scootertje, een behoorlijke afstand. In Mae Sariang vonden we een leuk hotelletje langs de rivier en in de avond hebben we na het eten nog even genoten van een welverdiende mojito en Chang.

In het stadje zelf is niet zo heel veel te doen dus we gingen de volgende dag gelijk onze weg vervolgen. De volgende stop was Mae Hong Son. Dit was een rit van ongeveer 160 kilometer, maar het waren wat vaker lange stukken rechtuit en dus kon er flink doorgereden worden. De scootertjes hier gaan wel wat sneller dan in Nederland toegestaan is en dus werd er regelmatig de 100 km/h aangetikt. De natuur leek hier wat meer op een bos dan de jungle die we van Thailand gewend zijn. Onderweg wel weer een aantal keer gestopt, maar op dit gedeelte waren er wat minder bijzondere stops op een aantal uitzichtpunten na. Eenmaal aangekomen in Mae Hong Son vonden we al snel een slaapplaats voor 6 euro per nacht, dat zijn nog eens goede prijzen. Helaas zitten we in het laagseizoen dus de avondmarkt, waar we positieve verhalen over hadden gehoord, is in deze tijd nergens te bekennen. Verder is het best nog wel een leuk stadje en ziet het er erg goed onderhouden uit vergeleken met wat we gewend zijn hier. Op de ‘rustdag’ hebben we onder meer rond het dorp wat gereden op de scooter, onder meer naar een waterval en een of andere bamboebrug. Ook wilden we naar een hotspring, maar die was echt super smerig en het water kookte zo ongeveer, dus we hadden het daar wel snel gezien.

De volgende stop op de route was Pai, het geweldige dorpje waar we al heel wat dagen hebben gezeten. Maar eerst moesten we nog vele haardspeldbochten door de bergen met echt prachtige uitzichten trotseren. Ook wilden we naar een waterval ‘langs’ de route. Dit zou nog zo’n 6 kilometer van de weg af zijn die naar Pai zou leiden, maar die paar kilometer extra moet wel te doen zijn dachten wij. Wat we echter niet wisten is dat dit meer een paadje was met allerlei kuilen, heuvels en bergje op bergje af. Ook kruiste het pad meerdere malen met een beekje wat spekglad was. Na een uurtje waren we pas twee kilometer opgeschoten en toen dachten we dus dat het toch beter zou zijn om te gaan keren. Iets te veel risico’s en tijdsverlies zouden anders het gevolg zijn. Helaas hebben we ook geen wilde gibbons gezien op dit stukje, terwijl we dit wel in veel andere reisverslagen hadden gelezen.. helaas. We vervolgden onze route naar Pai en daar kwamen we rond drie uur aan. We waren dus mooi op tijd om van een late lunch te genieten bij Om Garden. Hierna zijn we weer ingecheckt bij dezelfde guesthouse als vorige keer en uiteindelijk zijn we ook nog een nachtje extra gebleven. Dit dagje hebben we opgevuld met een beetje relaxen aan het zwembad. Na Pai kwam hetzelfde stuk wat we eerder al de andere kant op gereden hadden vanuit Chiang Mai. Dit betekende dus de laatste kilometers van de loop. Onderweg kregen we nog wel een gigantische tropische regenbui over ons heen wat zelf te heftig was voor onze poncho’s. Dus moesten we een uur schuilen, maar nu konden we wel gelijk even onze lunch naar binnen werken. Aan het eind van de middag leverden we onze scooter weer in en verder hebben we ons die avond mentaal voorbereid op de dagen die komen gaan ;).

We gaan namelijk vijf dagen een meditatiecursus volgen bij Doi Suthep. Dit betekent onder meer 5 dagen niet praten, geen internet, 5 uur de wekker, 7 uur ontbijt, 11 uur lunch en geen avondeten. Nou, als dat allemaal niet aantrekkelijk klinkt, dan weten wij het ook niet meer. De rest lees je in het volgende verslagje :).