Inle Lake

Nadat we met de boot waren afgezet in Nyaung Shwe zijn we eerst gaan inchecken in het hotel. Daarna op zoek gegaan naar een lekker restaurantje om onze honger te stillen. Dit restaurantje was al snel gevonden, want het lag gelijk naast ons hotel. Het eten beviel prima dus hier zijn we eigenlijk iedere keer met lunchen en avondeten geweest. In de avond zijn we zoals gezegd ook naar dit restaurantje geweest voor het avondeten en dat deden we met het hele groepje van de trekking. Na nog wat te hebben gedronken na het eten ging iedereen terug naar zijn hotel of hostel.

De volgende ochtend hadden we voor het eerst een echt lekker ontbijtje bij het hotel in tegenstelling tot alle andere hotels hier in Myanmar. Een eitje met toast en ook nog een lekkere pannenkoek. Na het ontbijt hebben we fietsen gehuurd en gingen we op zoek naar de hot springs die aan de westkant van het meer moesten zijn. Na zo’n drie kwartier fietsen op de niet al te goede weg hadden we het dan eindelijk gevonden, maar helaas was de entreeprijs ons iets te gortig. Voor de locals was het prima te doen, maar voor de buitenlanders is de prijs vertwintigvoudigd. Ze hebben het hier aardig uitgevonden met het prijzen berekenen. Ook voor Inle Lake moesten we entree betalen van $12,50 om het gebied in te mogen. Uiteraard gelden al dit soort prijzen alleen voor toeristen. Misschien moeten wij ook eens iedere toerist 10 euro gaan vragen om Amsterdam in te komen. De entree van de hot spring was voor de toeristen 10$ per 2 uur. Wij kozen er voor om op de terugweg maar even een fruitshake te gaan drinken en zijn daarna weer verder gaan fietsen in de richting van Nyaung Shwe. Na de lunch zijn we richting de oostkant van het meer gefietst, omdat je hier op een van de heuvels een wijnproeverij zou hebben met een prachtig uitzicht over het meer. Wij als fervente wijnmisbruikers moesten hier natuurlijk wel geweest zijn. Zeker aangezien het vrij lastig is hier in Azië om aan wijn te komen. Voor iets meer dan 2 euro kreeg je vier halve glazen met verschillende wijnen. Voor het geld hoef je het ook dus niet echt te laten. Hierna hebben we nog een glaasje van het over de hele wereld bekende Inle Lake wine gedronken en daarna was het weer tijd om terug te fietsen en op zoek te gaan naar wat avondeten (wat dus eenvoudig was, want we gingen weer naar hetzelfde restaurantje).

De volgende dag hadden we het huren van een bootje op de planning staan om ons over het meer te laten varen. We staken eerst het hele meer over, waar je de vissers op het water tegenkomt. Het kenmerkende voor de vissers hier is dat ze peddelen met hun voeten (hoe verzinnen ze het?). Rond het meer zijn allemaal floating gardens waar van alles verbouwd wordt. De mensen wonen gewoon tussen deze gardens en leven dus op huisjes op palen in het water. Dus al wil je je huisje verlaten moet je maar net geluk hebben dat je broer of zus niet met de boot er vandoor is, want anders heb je mooi pech. Vervolgens werden we helaas nog even in een één of andere huisje gedropt waar ze kleding weven, maar hier hadden we het snel gezien. Uiteraard word je op het einde van deze rondleiding even gedropt in een winkeltje waar je de meest afgrijselijke kleding en andere dingetjes kon kopen voor prijzen in dollars die een extra nulletje hadden gekregen. Gelijk maar even gevraagd aan het bootmannetje wat hij nog meer in petto had en gelijk maar aangegeven dat hij de zilversmit en gelijksoortige stops kon schrappen. We zijn hierna nog naar de Birmese sigarenfabriek geweest, uiteraard een pagode, een klooster en vervolgens via de floating gardens en villages terug gegaan over het meer naar Nyaung Shwe. In de avond zijn we met de nachtbus naar Yangon gegaan en kwamen de volgende ochtend aan in Yangon. Vanaf deze stad vliegen we weer terug naar Bangkok een dagje later. Gelukkig konden we gelijk inchecken en zijn we nog even gaan slapen, want in een bus blijft dat toch altijd wat lastiger.

We hadden een hotel dichtbij het vliegveld genomen. We dachten voor dat ene nachtje maakt het niet zo uit en we hadden Yangon toch al gezien. Ondanks de slechte recensies gingen we voor het ‘Nice Day Hotel’. Als het hotel zo een naam heeft kan het natuurlijk eigenlijk ook niet mis gaan. Maar goed, misschien was de dag wel ‘nice’, maar het hotel in ieder geval niet. Waarschijnlijk had het hotel wel meer dan honderd kamers, maar we waren de enige gasten. Vanaf de kamer moest je eerst door een parkeerplaats om bij de ontbijtkamer te komen en de kamer was maar voor de helft bedekt met vloerbedekking (de rest was beton). Aan het eind van de ochtend na het dutje zijn we maar gelijk naar het dichtstbijzijnde treinstation gelopen en hebben vanaf daar de circle train naar downtown genomen. Hier hebben we eerst wat geluncht, wat gedronken en daarna al om 5 uur avond gegeten. We hadden er ook niet echt meer iets te bekijken en dus hebben we maar beetje rustig aan gedaan. Na het eten zijn we terug naar het treinstation gegaan en gingen we zo weer richting het hotel. De trein was wel net even wat anders, want het was helemaal bomvol en voor ons gevoel was het wel 50 graden in dat ding. We werden ook weer flink aangegaapt tijdens de rit, want we waren letterlijk de enige Westerse mensen in deze hele trein. Het was uiteindelijk wel een leuk ritje tussen alle locals.

De volgende dag zijn we om 9 uur naar het vliegveld gegaan en we vliegen om 12 uur vanaf Yangon airport naar Bangkok. Op het moment van schrijven hangen we ergens in de lucht.

Tot het volgende verslag, ciao.